Tajemnice renowacji Audytorium Chemicznego

Jest rok 1904.  Cesarz Wilhelm II dokonuje otwarcia największej uczelni technicznej w Gdańsku: Królewsko–Pruskiej Wyższej Szkoły Technicznej. Inauguracja roku akademickiego 1904/1905 na Wydziale Chemicznym odbywa się w reprezentacyjnej sali wydziału – w Audytorium Chemicznym. W audytorium, które z ogromnym prawdopodobieństwem miało wystrój i kolorystykę taką, jaką niedawno ukończony proces rewitalizacji przywrócił współczesnemu wnętrzu. Jak to się stało, że w 2010 roku studenci mogą uczestniczyć w wykładach prowadzonych w scenografii sprzed 106 lat?

O tajemnicach renowacji i niespodziankach, na jakie trafili architekci czuwający nad modernizacją i rewitalizacją obiektu opowie dr inż. arch. Ksenia Piątkowska. Na wykład zapraszamy w środę, 17 listopada o godz. 18 do Audytorium Chemicznego. Wstęp jest wolny.

W 2004 roku władze Wydziału Chemicznego podjęły decyzję o przeprowadzeniu remontu audytorium. O tym, jak piękna to była niegdyś sala opowiadali – podczas spotkania z architektami – profesorowie Wydziału Chemicznego, a zwłaszcza prof. Wiesław Wojnowski. – Kiedy po raz pierwszy weszłyśmy do audytorium, bardzo trudno było dostrzec to piękno – wspomina dr Ksenia Piątkowska, która wraz z prof. Elżbietą Ratajczyk-Piątkowską przygotowały projekt modernizacji i rewitalizacji. – Było ono głęboko ukryte pod uszkodzonymi, pokrytymi wieloma wtórnymi warstwami farb tynkami ścian, pod wyeksploatowanym lenteksem na posadzkach, pod żałośnie marszczącymi się roletami w oknach, czy topornymi oprawami jarzeniówek zamontowanych na suficie sali. Odkrycie tego piękna wymagało nie tylko ogromnej wyobraźni, ale również specjalistycznej wiedzy z różnych dziedzin, jaką dysponują zaproszone przez nas do współpracy autorytety.

Jak wyglądało audytorium w 1904 roku, jak je widzieli jego projektanci prof. Albert Carsten i Otto Ruff? – Będąc projektantami tej bardzo złożonej modernizacji i rewitalizacji Audytorium Chemicznego czułyśmy się często jak antykwariusze, a niekiedy wręcz postaci z powieści Agathy Christie – Hercules Poirot czy Miss Jane Marple, dociekające czasem naprawdę głęboko ukrytej prawdy. „Stare – nowoczesne” Audytorium Chemiczne jest przykładem jak merytoryczna, konstruktywna współpraca odważnego inwestora, kompetentnych konserwatorów i projektantów oraz zaangażowanego wykonawcy daje pożądany efekt mimo niełatwej, najeżonej ograniczeniami zabytkowej materii. Jesteśmy przekonane, że Cesarz Wilhelm II byłby zadowolony z efektu.

Środowy wykład odbywa się w ramach cyklu Politechnika Otwarta.